اثرات اسید جاسمونیک و پاکلوبوترازول روی تولید ریزغده سیب زمینی در سیستم هواکشت

ریزغده های سیب زمینی عاری از ویروس (minituber) حاصل از کشت گیاهچه های درون شیشه ای را می توان در طول سال در شرایط گلخانه ای با استفاده از روش های کلاسیک (تولید در خاک)، آبکشت (هیدروپونیک) و هواکشت (ایروپونیک) تولید کرد. هواکشت، روش رشد گیاه در محیطی از مه، بدون استفاده از خاک یا هر بستر دیگری بوده و یک تکنولوژی جدید برای تولید ریزغده های سیب زمینی محسوب می شود. علاوه بر شرایط محیطی ویژه، همانند دوره نوری کوتاه، شدت نور زیاد و سطوح پایین نیتروژن ، تنظیم کننده های رشد گیاهی شامل جیبرلین ها، سیتوکینین، جاسمونات ها، اسید تیوبرونیک و اسید آبسزیک نیز نقش برجسته ای در کنترل غده زایی سیب زمینی دارند. در تحقیق حاضر، طی دو آزمایش جداگانه در گیاه سیب زمینی، تأثیر محلول پاشی اسید جاسمونیک (5 و 10 میلی گرم در لیتر) و پاکلوبوترازول (50 و 100 میلی گرم در لیتر) در دو زمان 30 و 50 روز پس از انتقال گیاهان به سیستم هواکشت در ارقام آگریا و ساوالان بررسی شده است. صفات تعداد، وزن تر و خشک ریزغده، طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه، ارتفاع گیاه، قطر ساقه، تعداد گره و فاصله میانگره ای اندازه گیری شدند. از تجزیه مرکب نیز برای پی بردن به اثرات متقابل رقم در تنظیم کننده رشد گیاهی در زمان اعمال تیمار استفاده شد. نتایج نشان داد که در رقم آگریا استفاده از 100 میلی گرم در لیتر پاکلوبوترازول، 50 روز پس از انتقال گیاهان به سیستم هواکشت باعث تولید بیشترین تعداد ریزغده در گیاه شده است. در رقم ساوالان، استفاده از 5 میلی گرم در لیتر اسید جاسمونیک و نیز 50 میلی گرم در لیتر پاکلوبوترازول 50 روز پس از انتقال گیاهان به سیستم هواکشت باعث تولید بیشترین تعداد ریزغده در گیاه شده است.